Ήταν 23 Ιουλίου 2018, όταν πάγωσε ο χρόνος. Κανείς δεν είχε φανταστεί το μέγεθος της θλίψης και του πόνου. 102 συμπολίτες μας, δεν θα ήταν πια μαζί μας.
Τα γιατί, πολλά. Τρία χρόνια έχουν περάσει από τη μεγαλύτερη τραγωδία στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Τρία χρόνια και το χρέος μας δεν είναι απλά να μην ξεχάσουμε.
Δεν θα ξεχάσουμε γιατί δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Χρέος μας είναι ο καθένας μας με όση δύναμη έχει και από πού μπορεί να προσπαθεί κάθε μέρα να μην ξαναυπαρξει τέτοια τραγωδία.
Για τις οικογένειες που έχασαν τους δικούς τους, για όσους έχασαν τα σπίτια τους, για όλους αυτούς που έφυγαν άδικα.
Ως ελάχιστο φόρο τιμής οι σημαίες στο πυροφυλάκιο μας θα κυματίζουν μεσίστιες.
Μάτι 2018-2021
